Alibunar je naselje locirano u Južnobanatskom okrugu, u kome je smešteno i sedište istoimene opštine.
Sam geografski položaj diktirao je i formiranje naselje koja zbog toga i odstupaju od klasičnog Panonskog tipa. Stanovništvo je heterogenog etničkog sastava. Istorijski događaji odigrani na ovom pordučju čuvaju tradiciju i običaje i ona je identitet naroda.
Prema arheološkim izvorima, teritorija gde je danas Alibunar, naseljena je u neolitu, pa tokom bronzanog doba i u vreme Rimljana. U spisima se mesto pominje prvi put u XVI veku, kao naselje pod turskom vlašću po imenu Alijina voda. Tu je postojao Ali-pašin bunar, pa otuda i kasnije naziv naselja, koje se ranije zvlo Krsturnica. Posle povlačenje Turaka, Alibunar je srpsko naselje sa 32 kuće (1717), a od 1773. godine je u sastavu nemačkog graničnog puka.
Ovo podneblje je tokom proteklih vekova iznedrilo hrabre ljude, vredne radnike i izuzetne ratnike. Najveći banatski knjieževnik Miloš Crnjanski, koji je živeo u mestu Ilandža, je to najbolje opisao u svojim delima. Reči ovog velikog književnika svedoče o proteklim vremenima, o borbi Banaćana za bolji i srećniji život potomaka i o ljudima koji se od drugih razlikuju po banatskim odličjima.Poseta opštine je šetnja kroz istoriju, tradiciju i običaje, to je priča o piscima, slikarima i legendama.
Devojački bunar
U neposrednoj blizini Alibunara, svojim saobraćajnim položajem i blizinom većih gradskih centara, Beograda, Pančeva i Vršca, Devojački bunar predstavlja bazni stacionarno- izletnički punkt, a verovatno i dominantni centar Peščare u celini.Izraziti fenomen ovog područja Deliblatska peščara predstavlja raritet zemaljskog značaja ,snažan magnet za ljubitelje prirode i izuzetnih je vrednosti.
Specijalni rezervat prirode Deliblatska pesčara proglašen je 1977. godine,a vikend naselje koje se nalazi na Devojačkom bunaru osnovano je 1895. godine pod nazivom Vekerlova kolonija na prostoru koji su ranije zauzimale vinogradarske kuće,nastalo je naselje koje je kasnije dobilo naziv Devojački bunar. Postoji mnogo legendi koje se vežu za ime izletišta. Istorija žitelja ovih krajeva je isprepletena legendama , mnogo je tih usmenih kazivanja koja se vezuju za Devojački bunar, prema predanju u okolini tog bunara bili su nastanjeni Srbi i Rumuni,živeli su u zemunicama koje su bile jedan vid odbrane od čestih napada turskih hordi. Jedne večeri lepa Srpkinja Dostana upoznala je mladog Turčina u kog se zaljubila i pobegla sa njim. Kao izraz protivljenja i osude njenog postupka sunarodnici su je, sačekavši kod bunara, kamenovali i lišili života,kako legenda kaže, od tada se taj bunar zove Devojački bunar.
To je priča koju „nosi” samo jedan od sedam bunara Deliblatske peščare, a slično je i sa ostalim lokacijama ovog nacionalnog parka, svako mesto ima neku svoju priču koju priča to je jedan od razloga zbog kog je “Pesak” jedinstven i omiljen posetiocima.
Izvor: TO Alibunar, Foto: Shutterstock, Facebook
